Bańki
Zhu Ming był jednym z najmłodszych artystów, którzy zamieszkiwali East Village. Drobna postura i delikatne rysy twarzy jeszcze bardziej potęgowały dziecięcy wygląd artysty. Być może stąd wziął się pomysł, by jednym z pierwszych performansów wykonanych przez Zhu w East Village były Bańki. Działanie to miało miejsce 30 kwietnia 1994 roku. Zhu odwołując się do dziecięcej zabawy puszczania baniek mydlanych, zainstalował na malarskiej sztaludze szklany pojemnik wypełniony mydłem w płynie. Z pojemnika wychodziła plastikowa rurka, w którą artysta dmuchał powietrze, produkując kłęby mydlanych przezroczystych baniek, które wypełniały pokój. Na podłodze umieszczone było lustro, które potęgowało surrealne wrażenie wypełniania się przestrzeni pianą.
Na początku lat 2000 cykl Bańki przybrał bardziej rozwiniętą formę. Artysta odwołując się koncepcji energii (qi), snuł osobistą narrację wchodząc w kontakt z otoczeniem, przebywając nago wewnątrz półprzezroczystej, plastikowej bańki. Zamknięty w niej Zhu pojawiał się w różnych okolicznościach – dryfował na morzu lub przemierzał bulwar – mając w tle różnorodne miejsca, przez co jego działania naśladowały podróże przez różne krajobrazy, mogąc przywodzić na myśl chińskie malarstwo pejzażowe. Tytuły kolejnych prac w cyklu stanowią data i pora, w jakiej odbywały się performanse. W przeciwieństwie do Ma Liuminga i Zhang Huana, Zhu udało się nasycić działania performatywne realizowane nago silnymi znaczeniami, które wiążą jego pracę z poezją i kontemplacją przyrody. Nagość artysty nie ma tu ładunku politycznego. Zamyka się on we wnętrzu kulistej bańki w poszukiwaniu spokoju ducha lub ucieczki przed światem, pokazując w tle rzeczywistość współczesnych Chin.
Urodzony w 1972 rok w prowincji Hunan Zhu Ming obecnie mieszka i pracuje w Pekinie. Artysta przeniósł się do East Viallge (podobnie jak Ma Liuming i Zhang Huan) w 1993 roku i stał się aktywnym członkiem społeczności tamtejszych artystów. Wraz z Ma Liumingiem, Zhu podejmował próby organizowania działań związanych ze sztuką performansu, by wspierać jej rozwój w latach 1999–2000. Pokazywał on swoje prace na całym świecie, w tym w Londynie: w Tate Modern, V&A Museum oraz ICA.
(Theresa Liu / Magda Lipska)