Kwiaty na ludzkiej czaszce

Budynek w kolonialnym stylu przy ulicy Sanyu 14 został przejęty przez państwo, a następnie zwrócony właścicielowi po 1978 roku. Na początku lat 90. Liang Juhui wynajął w nim przestrzeń na swoje studio fotograficzne, które wkrótce stało się „kwaterą główną” Big Tail Elephant Group. To właśnie tam Xu Tan zrealizował w 1993 roku projekt Przebudowa i rozbudowa budynku przy ulicy Sanyu 14 w Kantonie, a grupa zaprezentowała w 1994 roku wystawę No Room. W 1995 roku Lian wykorzystał małe pomieszczenie w budynku na potrzeby swojej pracy Kwiaty na ludzkiej czaszce. Przestrzeń tej instalacji oświetlona była lampami ultrafioletowymi, podłoga pokryta była fluorescencyjnym, sproszkowanym fosforem, a na ścianach widniały różnych rozmiarów swastyki. W samym środku znajdował się duży, szklany sześcian. Jego górną powierzchnię pokrywał arkusz czerwonego papieru, na którym znajdowała się ozdobiona świeżymi kwiatami czaszka wydzielająca parę. Czaszka i kwiaty przywodziły na myśl malarstwo o motywach wanitatywnych, którego głównym tematem jest śmierć i przemijanie, podczas gdy swastyki podkreślały okrucieństwo wojny i pochłaniane przez nią niezliczone ofiary śmiertelne. Mocne użycie koloru czerwonego interpretować można zarówno jako odniesienie do witalności, jak i do przemocy.

Liang Juhui urodził się w 1959 roku. W 1982 roku pracował jako dyrektor artystyczny Guangdong TV. Ukończył grafikę na Akademii Sztuk Pięknych w Kantonie w 1992 roku. Członek Southern Art Salon, później współzałożyciel Big Tail Elephant Gruop. W swojej twórczości Liang często poddawał rewizji percepcję przestrzeni w środowisku miejskim. W swojej najbardziej znanej pracy Godzinna gra artysta przez godzinę grał w gry wideo w przemysłowej windzie budynku w budowie. Liang zmarł na atak serca w 2006 roku.

(Qu Chang)