Zuoxiao Zuzhou

Zuoxiao Zuzhou (ur. w 1970 w Nankinie) jest muzykiem, artystą i pisarzem. Wraz z muzykiem Ye Qianem założył zespół rockowy NO i był członkiem grupy artystów z osady East Village w Pekinie. Dorastał w rodzinie łódkarzy, a w młodości poznał smak życia na ulicy. Jego prawdziwe nazwisko to Wu Hongjin. W 1993 roku zaczął posługiwać się pseudonimem scenicznym Zuo(lewa) xiao(mała) Zu(przodków) zhou(klątwa).

Jako artysta Zuoxiao Zuzhou współpracował z innymi twórcami z East Village przy projekcie Dodać jeden metr do anonimowej góry (1995), którego uczestnicy stworzyli wspólnie nagą, ludzką piramidę. Pracę tę pokazano na 48. Biennale w Wenecji w 1999 roku. Uczestnik wielu wystaw w kraju i za granicą. W 2007 roku zamieścił swoją pracę Też kocham sztukę współczesną na blogu Ai Weiweia i skomponował ścieżkę dźwiękową do jego Baśni. Niektóre jego projekty cechują się silnym zaangażowaniem politycznym, podczas gdy inne wiążą się bardziej z eksperymentami z dźwiękiem.

Jego pierwszy album muzyczny The Missing Master znalazł się w dystrybucji w 1998 roku. Druga płyta Trip To The Temple Fair ukazała się dwa lata później. Obydwa wydawnictwa znalazły się na szczycie listy najlepszych albumów magazynu „Rock”. Trzecia płyta Zuoxiaozuzhou At Di'anmen podbiła chiński rynek muzyczny i zapewniła artyście niezwykłą popularność.

W 2000 roku Zuoxiao Zuzhou opublikował swoją pierwszą i jedyną powieść Psy szczekające na grób. Artysta słynie ze swej przekraczającej granice twórczości i krytycznej postawy wobec rzeczywistości społecznej i politycznej. W dziedzinie muzyki czerpie z tradycyjnej opery chińskiej, muzyki klasycznej, noise’u i muzyki elektronicznej, a wpływy te pozwalają mu stworzyć złożoną fakturę i zawiły kontekst muzyczny. W dziedzinie sztuki jest jeszcze mniej przewidywalny. Nie tylko korzysta z wielu mediów, takich jak malarstwo, fotografia, instalacja i techniki mieszane, ale też zawsze udaje mu się stworzyć szczególnego rodzaju język wizualny opierający się na użyciu humoru i zastosowaniu metafory. Postrzegany jest jako postać „osobliwa”, ponieważ wyraża poprzez sztukę pragnienie równości i miłości oraz delikatnie zwraca uwagę na pesymistyczną naturę życia.

(Su Wei)